• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

Zo geeft netvoeding over het algemeen gelijkblijvende spanning uit (gelijkspanning). Om ervoor te zorgen dat de uitgangsspanning ten alle tijden gelijk blijft, zijn veel netvoedingen voorzien van een spanningsregelaar. De simpelste uitvoering van de transformator heet E-E- of E-I-kerntransformator, naar de vorm van het deel van het lamellenpakket waarover de spoelen worden geschoven. Hierna wordt een tweede, E- of I-vormig pakket tegen het E-vormige pakket geschoven. Een probleem bij de E-kern-transformator is dat de lamellen van de kern niet één doorlopend geheel vormen, maar dat de kern uit twee delen bestaat die zo goed mogelijk tegen elkaar worden gedrukt. De secundaire spoel heeft in veel gevallen een lager aantal wikkelingen, en wordt gewonden van dikkere draad, zodat bij deze lagere spanning een grotere stroom kan worden afgenomen.
De afzonderlijke laminaten worden uit grotere staalplaten geperst en gevormd tot dunne stalen strips die lijken op de letters "L", "E", "U" en "I", zoals te zien is in figuur 6. Een transformator maakt hiervan gebruik om een inductiespanning in een tweede spoel op te wekken. De elektromagneet (ook wel de primaire spoel genoemd) wordt hierbij aangesloten op een wisselspanning. Door de spoel loopt dan dus een wisselstroom, en daardoor verandert het magnetisch veld van de spoel continu. Dit wekt in de tweede spoel (ook wel de secundaire spoel) een inductiespanning op. Een transformator, kort trafo (NL) of transfo (BE), is een elektrisch apparaat dat wordt toegepast voor het verhogen of verlagen van een wisselspanning en/of voor het galvanisch scheiden van stroomkringen.
Het wikkeldraad is meestal koper, dat is voorzien van een isolatielaagje van schellak om kortsluiting tussen de wikkelingen te voorkomen. Wanneer de laminaatstempels met elkaar worden verbonden, vormen zij de vereiste kernvorm. Een transformator is een elektromagnetisch apparaat dat elektrische energie van de ene stroomkring omzet in een andere zonder de frequentie of het vermogen ervan te veranderen. Transformatoren helpen de efficiëntie en Veiligheid (maps.google.ml) van elektrische energiesystemen te verbeteren door de spanningsniveaus naar behoefte te verhogen of te verlagen. De transformator werkt alleen op een wisselsignaal aan zijn ingang, maar met toevoeging van enkele halfgeleiderelementen kan hij ook gelijkstroom (DC) signalen produceren. In dit artikel worden de belangrijkste typen, de bedrading en de toepassingen van transformatoren besproken, en wordt uitgelegd hoe een transformator kan worden gebruikt om gelijkstroom te produceren.
Als een transformator twee identieke spoelen heeft, kunnen de spoelen in serie worden geschakeld om de spanning te verhogen. Bij het aansluiten van de uitgangen dient u op te letten de juiste verbindingen te leggen. Deze 70 W transformator is 11 x 5,5 x 3,5 centimeter en weegt maar 120 gram. Bij een standaard netspanning van 230 V/50 Hz worden 50 sinusgolven per seconde opgewekt. Als er wordt nagegaan dat de stroomrichting 100 x per uur wordt omgedraaid, klinkt dit als aardig veel.
Bij overdracht van signalen tussen circuits, worden transformatoren ook gebruikt. Geluidssignalen bedienen hierbij elektronische schakelaars (thyristoren) die op hun beurt weer de verlichting bedienen. De lampen van het lichtorgel zijn met het 230 V-net verbonden, maar deze spanning mag vanwege veiligheidsredenen niet terug worden overgedragen naar de geluidsinstallatie.
Voor praktische toepassingen wordt aan de uitgang een condensator parallel met de weerstand aangesloten (zie figuur 11). De condensator werkt als een filter om de pulserende uitgangsspanning af te vlakken tot het juiste DC-niveau (zie figuur 12). Aan de primaire zijde wordt een nettransformator gevoed met wisselspanning (bijvoorbeeld 230 V van het openbaar stroomnet). Andere modellen hebben  een eigen behuizing met de benodigde aansluitingen. Tot nu toe hebben we vrijwel steeds gewerkt met 'gewone' magneten, die bewogen worden om een elektrische spanning te induceren.
Zo blijft het magnetisch veld veranderen, waardoor de secundaire spoel permanent secundaire spanning kan opwekken. Als alternatief kan er ook gebruik worden gemaakt van een transformator met geschakelde gelijkspanning (Gelijkspanning die in een snel ritme in- en uitschakelt). De Russische ingenieur Pavel Jablochkoff vond in 1876 een verlichtingssysteem uit met booglampen en inductiespoelen. Hierbij waren de primaire windingen aangesloten op een wisselstroombron en zijn elektrische Jablochkoff-kaarsen op de secundaire windingen. In 1882 toonden de Fransman Lucien Gaulard en de Engelsman John Dixon Gibbs in Londen als eersten een apparaat met een open ijzerkern die ze 'secondary generator' noemden. Ze verkochten hun idee aan het Amerikaanse bedrijf van George Westinghouse en lieten in 1884 hun uitvinding zien in Turijn waar hij werd gebruikt voor elektrische verlichting.